Για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και όχι μόνο...

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο basketball & rap in the streets vol.5 στις 17 Μάρτη 2015

Μπάσκετ στην αλάνα

Γιατί?

Γιατί οι χώροι δεν έχει σημασία σε ποιους ανήκουν.

Έχει σημασία ποιοι τους ζουν

Κατά συνέπεια, ποιοι τους γεμίζουν, ποιοι τους χρησιμοποιούν. 

Όλοι εμείς.

Στους “δημόσιους χώρους” το παγκάκι δεν έχει τιμή,

δεν πάει με την ώρα.

Η μπάσκέτα πάνω δεν έχει χορηγό.

Επίσης δεν έχει είσοδο για να μπεις.

Περπατώντας στη πόλη μπαίνεις σε αυτούς και βγαίνεις,

όταν ο περίπατος σου ή η διάθεση σου σε πάει προς τα εκεί.

Ή έτσι θα έπρεπε να είναι.

Δεν περιμένουμε το “κράτος”, “δημάρχους”, 

ούτε κάποια φιλόδοξη ΜΚΟ,

να μας παροτρύνει να πλαισιώσουμε τα πάρκα και τις πλατείες.

Μπορούμε και μόνοι μας.

Για αυτό, όπως έχουμε ξαναπεί 

“... Στις πλατείες και στα πάρκα ανασαίνουμε...”

Δεν μας νοιάζει να τους κατοχυρώσουμε, 

αλλά να τους “ελευθερώσουμε”.

Από την αποξένωση. 

Την ερημιά των ζωών μας - Την ερημιά των σχέσεων μας.

Και μαζί με αυτούς και εμάς...

Να πάρουμε πίσω τις πλατείες,τα πάρκα, τη ζωή μας.

Να κερδίσουμε χώρους μέσα στη μητρόπολη,

που μας θέλει “χαμένους” μέσα της.

'Μπάσκετ με τα αλάνια.