οι βασιλιάδες, οι βασίλισσες, οι πριγίπισσες και οι πρίγκιπες kings, queens, princes, princesses
must burn... πρέπει να “καούν”... μαζί με το θρόνο, μαζί με τους αυλικούς...
along with the throne, along with the courtiers...
That day, it will be more beautiful... Eκείνη η μέρα, θα είναι πιο όμορφη...
Τρίτη 19 Δεκέμβρη 20:30 και μετά... εντός έδρας στο Παπουτσάδικο.
Ανοιχτή θέση πίσω από μίκτη και ΜΚΙΙ
για όσους και όσες θέλουν να σκρατσάρουν, να μιξάρουν, να τζαμάρουν..
να μοιραστούν μια ιστορία ειπωμένη από τα χέρια...
Ανοιχτά μικρόφωνα.
για όσες και όσους θέλουν να μοιραστούν ένα κουπλέ, μια ιστορία,
ή ακόμα καλύτερα ένα freestyle με εμπνεύση της στιγμής,
Θα ανοιγοκλείνει η πόρτα της σόμπας,
για ανεφοδιασμό
και η φωτιά θα καίει...
Υ.Γ. Θα υπάρχει και το τρίτο φανζίν του "Υπόγειου Ήχου".
ΝewYork– Δεκαετία 90 – Ένας πιτσιρικάς που «μιλάει» στη «πορτοκαλί μπάλα» σε τσιμέντα και τερέν. Γύρω του παίζουν "διάφορα", από αναβολικά μέχρι πρέζα. Πειραματισμός, ρομαντισμός, περιέργεια, αλητεία, εξάρτηση και ένας καινούριος "θαυμαστός" κόσμος ανοίγει τις πύλες του. Παράδεισός και Κόλαση . Κάθε μέρα. Κόλαση και Παράδεισος. Στους δρόμους της πόλης το παιχνίδι συνεχίζει χωρίς τζάμπολ και επαναφορά. Στο κοινωνικό βουρκο, που στιγματίζει, λυπάται και περιθωριοποιεί μέχρι να έρθει η πτώση Ένας αγώνας επιβίωσης, χωρίς νικητή.. Καλή δύναμη σε όλους και σε όλες μας…
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του ποιητή Jim Caroll και αποτελεί την αυτοβιογραφία του.
ακολουθεί το ποίημα "Cops" του Jim Caroll
Cops
(1969)
I notice that cops are often tense
Often awkward people
in getting off buses cops don't wait
for the green light to indicate the door is open
leaving them pounding on it
and disturbing my nod
cops lack imagination.
who that carries a gun so close to his thigh
possesses imagination?
how can cops
with their awkwardness
and feeble imagination
even begin to think of themselves as good sex partners?
you would laugh
at a cop in bed.
cops are paranoid
they jitter as they walk
they don't breathe air easily
realizing my basic freedom
I breathe the air quire easily
as I walk to places where I see less cops.
Some people seem to like cops
I, for one, do not dig these mother fuckers.
Τρίτη 26 Σεπτέμβρη
Από τις 19:30 και μετά.. Basketball & Rap In The Streets Vol. 15
Στο γηπεδο μπάσκετ, δίπλα στην Αγ.Μαρίνα (80 μ. απο το σταθμό του Μετρό)
Από τις 19:30 μέχρι τις 20:00 μαζευόμαστε, φτιάχνουμε ομάδες των 3.
Μετά κλήρωση, νοκ άουτ, μπει δεν μπεί, στα εφτά ο πρώτος γύρος
ανάσες, πατήματα, ριμπάουντ, πάσα "έξω" στη dj
και το κεφάλι "πάνω κάτω" στο ρυθμό της λούπας...
Από τις 21:00 και μετά ...
hip hop LIVE: ----------------------------------------------------------------- Rationalistas / Santa Barbarians / Zoro & Buzz Statemental / Mafia Crew / Dason & Mek / Farou Ratzou / Seru / ΤRE ------------------------------------------------------------------------------- *τα έσοδα θα διατεθούν στα δικαστικά έξοδα, ενός από εμάς... -------------------------------------------------------------------------------- Υπόγειος Ήχος : http://ypogeioshxos.blogspot.gr/ Παπουτσάδικο: http://papoutsadiko.espivblogs.net/
Το ντοκιμαντέρ ασχολείται με τις παράλληλες ιστορίες 3+1 ανθρώπων που
έζησαν την πρώτη τους επαφή με το Hip Hop στην Ελλάδα των 90's
καταγράφοντας τις βιωματικές τους αφηγήσεις μέσα σε μία κοινωνία που
άλλαζε, χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα.
Δείχνει τις σκέψεις και τις πράξεις ατόμων που εκπροσωπούν την underground πλευρά της κουλτούρας του ελληνικού χιπ χοπ, του γκραφίτι...
Συμμετέχουν οι MCs: Dash, Εισβολέας, Λεξ και original soundtrack από τον Dj Spells (SBE) Και μια μικρή γεύση απο εδώ: Every Single Day /Κάθε Μέρα Trailer
*Τα κείμενα που συνοδεύουν την αφίσα είναι στίχοι του Λεξ, του Dash, του Εισβολέα.
Το Παπουτσάδικο είναι ένα κτίριο στη Δαβάκη 20, στο Χαϊδάρι.
Από το Μάρτη του 2011, έχει ζωή, όταν αποφασίσαμε να βάψουμε το
γκρίζο της εγκατάλειψης, το μαύρο του ατομισμού, με τα πιο όμορφα
χρώματα, της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας των αρνήσεών μας.
Έχοντας απέναντί μας, ρατσιστές, μπάτσους, ιδιοκτήτες,
φασίστες,αφεντικά, τον κόσμο που κυριαρχεί το χρήμα.
Έχουμε περάσει, πολλοί και πολλές, από εδώ, για έναν καφέ στην αυλή,
τις Τρίτες στον Υπόγειο Ήχο, για να αράξουμε στον πλάτανο, στην πλατεία
στα ΚΑΠΗ, για να δούμε ταινίες – ντοκιμαντέρ και όχι τα σκουπίδια που
«επιβιώνουν» στις οθόνες των σαλονιών, για να συζητήσουμε για τα ζόρια
μας, τα μεροκάματα, τα σπασμένα ωράρια, τα σπασμένα νεύρα μας, τα όνειρα
και τους εφιάλτες μας, για να γυμναστούμε στον πρώτο όροφο, να
διαβάσουμε, να γράψουμε, να παίξουμε θέατρο του καταπιεσμένου, να
τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να… , να κατέβουμε στο δρόμο ο ένας δίπλα
στον άλλο, η μια δίπλα στην άλλη, κόντρα σε όλα τα σκατά που υποτιμάνε
τις ζωές μας.
Πάντα στη μεριά «των από κάτω» της κοινωνίας, τους μετανάστες, τους
άστεγους, τους τοξικοεξαρτημένους, τους τρελούς, τις γυναίκες, τους
γκέι, τους ανέργους, τους καταπιεσμένους, τους εργάτες, την «τάξη» μας…
Το Παπουτσάδικο ήταν, είναι και θα είναι εδώ. Είμαστε εδώ…
Δεν μας φοβίζουν εισαγγελικές παρεμβάσεις.
Δεν μας φοβίζουν καταγγελίες ιδιοκτητών.
Δεν μας τρομάζουν πιθανές-απίθανες εκκενώσεις.
Μας πεισμώνουν και μας κάνουν «ένα», καθώς σφίγγουμε τις γροθιές μας.
Υ.Γ. Και κρατήστε το καλά, ότι οι καταλήψεις δεν είναι μόνο τα
ντουβάρια, είναι οι σχέσεις και οι ζωές που χτίζουμε κάθε μέρα σε ένα
κόσμο που ονειρευόμαστε τους εφιάλτες σας…
Hip Hop LIVE με .... Σπείρα / Κακοτέχνης / Te
Pavarurit / LDM / Άψινθος / DJ Differ / Viral / Εκπρόσωπος Μηδέν / Ανάποδο
Χαμόγελο / Άτοπος & Брус / Υπόγειος Ήχος Sessions
Σάββατο 25 Μαρτίου 20.00 στην Πλατεία Γαρδένια
Για την πρόσβαση: λεωφ. 608-235-230 6η στάση ζωγράφου / σε περίπτωση βροχής στην Α ΦΕΠΑ (Ούλωφ Πάλμε) Κάτω τα χέρια από καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους!
Τρίτη 28 Μάρτη Τελευταία Τρίτη του Μάρτη… πρώτο basketball & rap in the streets για το 17’ Στα γνωστά μέρη…. Ιερά Οδό & Κολοκοτρώνη, δίπλα στο μετρό Αγία Μαρίνα. Από τις 20:00 και μετά... Φτιάχνουμε ομάδες, 3 οn 3, και μετά κλήρωση. Ενώ λούπες και beat πασάρει ο Crashoverride στα αυτιά μας… Τα υπόλοιπα θα τα πουμε κάτω
Να ζούμε τις ζωές μας χωρίς τον έλεγχο τους, έξω απο τη διαχείρισή
τους, ισότιμα και αυτοοργανωμένα. Να οργανωνόμαστε και να αντιπαλεύουμε
όλα όσα μας υποτιμούν. Να χτίζουμε σχέσεις και να στεκόμαστε ο ένας
δίπλα στον άλλο, η μια δίπλα στην άλλη. Να περνάμε μαζί το χρόνο μας. Να
μοιραζόμαστε τις ζωές μας.
Το μήνυμα τους είναι – για άλλη μια φορά – σαφές. Θέλουν να έχουν τον
έλεγχο. Να μεσολαβούν τις σχέσεις. Να ορίζουν τις συνθήκες. Να έχουν
κέρδος.
Γι’ αυτό εκκένωσαν τη Βίλα Ζωγράφου, την κατάληψη που πέρα απο όλα τα
άλλα, αποτελούσε για χρόνια σημείο συνάντησης πολλών ανθρώπων της
περιοχής (και όχι μόνο). Για να την κάνουν τί;;; Ωδείο. Λές και δεν
ξεχείλιζαν μουσικές οι τοίχοι της βίλας.
Γι’ αυτό εκκένωσαν την κατάληψη στέγης στην Αλκιβιάδου. Για να τη
κάνουν τι;;; Χώρο «φιλοξενίας» προσφύγων. Λες και δεν ξεχείλιζαν ζωή οι
τοίχοι της Αλκιβιάδου, απο τους 130 πρόσφυγες που ήδη ζούσαν εκεί.
Δείχνουν όμως να ξεχνάνε κάτι…
Ότι όσες καταλήψεις και να κλείσουν, θα τις ξανανοίγουμε ή θα
ανοίγουμε καινούριες. Όσα ωδεία, σχολεία, «σπίτια» και να φτιάξουν,
εμείς θα παίζουμε τις δικές μας μουσικές, θα διαβάζουμε τα δικά μας
βιβλία, θα ζούμε τις δικές μας ζωές. Ότι όσο αυτοί θα υπάρχουν, θα μας
βρίσκουν απέναντί τους.
...μια στιγμή απο το Rap Live που διοργανώσαμε Hit & Rap και Υπόγειος Ήχος μαζί...
για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης Παπουτσάδικο.
στις 3 Δεκέμβρη 2016...
Τρία παιδιά από τις γειτονιές μας, είναι εδώ
και μαζί τους είμαστε και εμείς εδώ
Πήραμε μια ανάσα ξανά, μια ανάσα, κουράγιο και δύναμη.
Κάθε τραγούδι τους, ένα κομμάτι μας.
Κάθε κομμάτι μας ενώνεται
σε αυτά τα 3046 δευτερόλεπτα που διαρκεί ένα ταξίδι που κάνουμε μαζί
και ας επιβιώνουμε χωριστά.
Κάθε κομμάτι ένα σφυροκόπημα σε μυαλό και καρδιά.
Από τη γειτονιά, ο Μιχάλης, ο Λάμπρος, ο Γιάννης
μας θυμίζουν στιγμές που περάσαμε μαζί..
Μαζί στην κουβέντα, μαζί στο σουλάτσο, μαζί μεγαλώνουμε, μαζεύουμε στιγμές
όπως εκείνο το βράδυ στην ταράτσα
στην πλατεία, στην υπόγεια διάβαση, στο Μπαρουτάδικο…
Μαζί με όσες και όσους δεν έχουν χώρο σε αυτό τον κόσμο
και γίνονται οι φωνές των καρδιών μας, που δεν έμαθες να ακούς.
Μαζί με τους νεκρούς μας, που δεν φοβήθηκαν και δεν φοβούνται..
χτυπάνε στις καρδιές μας, και ζούνε μέσα μας…
Μαζί με τα αδόκιμα πορτραίτα του κόσμου μας
Με τις αντιφάσεις μας, παίρνουμε πίσω το χώρο μας, σπιθαμή σπιθαμή
Ποντάροντας με ρίσκο τα ρέστα μας, σε κάθε τελευταία παρτίδα
Από έθνος ορφανοί και περήφανοι
με πατρίδα το σύμπαν και την ανιδιοτέλεια
με πατρίδα, εκεί που είναι το ζόρι μόνιμα και τα μάτια που λένε την αλήθεια
κάτι νύχτες που ο ουρανός γίνεται κόκκινος
Περπατάμε σε ένα τεντωμένο σχοινί με σίγουρα βήματα
έχοντας δίπλα ο ένας τον άλλο, η μια την άλλή
τσουγκράμε τα ποτήρια μας, με ένα χαμόγελο στα χείλη και ένα κόμπο στο λαιμό. Μπάσταρδοι.. νιώθουμε ακόμα ρε…